Column: Politiek naait ons duur oor aan

Column Erwin Boogert. Mobiel bellen en internetten in het buitenland blijft peperduur, ondanks eerdere politieke beloftes. De Europese ministers lachen ons, de consument, recht in ons gezicht uit en belemmeren tegelijkertijd de ontwikkeling van de Europese digitale markt.

Het leek bijna te mooi om waar te zijn. Neelie Kroes wist in haar tijd als eurocommissaris een voorstel te presenteren waardoor mobiel bellen en internetten in het buitenland veel goedkoper zou worden. Of je nu thuis bent of in Zuid-Italië, overal zou het eind 2015 even duur zijn. Geen zorgen meer over hoge rekeningen. Geen extra buitenlandbundeltjes meer. Heerlijk. RTL Nieuws achterhaalde onlangs dat dat plan sneuvelt.

De Europese Commissie kan het wel willen en het Parlement kan het ermee eens zijn, maar dan moet ook de Raad nog groen licht geven. En zij, de ministers van de lidstaten, zetten het licht nu op donkerrood. Dit is een puur politiek spel. Het heeft niets met de reële wereld te maken.

Als je in het buitenland bent, ben je gast op het mobiele netwerk van een andere operator dan die van jezelf. Logisch. Voor dat gastgebruik rekenen ze geld. Dat kan makkelijk euro’s per megabyte zijn. Operators in de zuidelijke landen piepen nu, met kennelijk succes, dat zij door plan Kroes miljarden aan inkomsten mislopen.

De huidige Europese Commissie heeft de mond vol van een zogeheten ‘digital single market’. Overal gelijke rechten en regels en om de ontwikkeling van dé Europese markt te bespoedigen. Op het belangrijkste fundament daarvan, mobiele internettoegang, heffen de EU-ministers nu een dikke belasting.

“Tja", zullen de ministers in de Council hebben gedacht, “wat moeten die mensen ook met al die megabytes? Eentje per week is toch meer dan genoeg.” En zo is het voorstel nu om - let wel - 80 megabyte, 40 minuten bellen en 40 sms'jes per jaar tegen het thuistarief te laten factureren. De rest gaat gewoon nog tegen de jackpotprijs. Dat is: wat de gek ervoor geeft. Let wel: we hebben het hier over 1,5 megabyte per week. Dat is niet uitgerekend door een econoom maar pure dronkemanstaal.

Laten we voor de aardigheid het laatste kwartaalbericht van Vodafone er eens bij pakken (PDF). Op pagina 33 staat dit: “25 procent van de dataklanten gebruikt maandelijks meer dan één gigabyte aan dataverkeer.” De grootste groei zien we in Spanje en Italië. Laat dat even inzinken: Spanjaarden en Italianen internetten zich suf en dat mogen wij betalen middels torenhoge tarieven voor het gastgebruik op hun netwerken. En bedankt.

Deze afbeelding laat de praktijk van alledag zien en onze Europese ministers beledigen ons met tachtig megabyte. Per jáár.

Het vervelende is dat deze regels, indien aangenomen, ons nog jaren zullen blijven achtervolgen. Nu is het moment om dat te voorkomen, maar de consument lijkt de grote verliezer te worden.

Alle onderzoeken laten zien dat IT en internet smeerolie zijn die economieën laten groeien. Waarom dan consumenten en zakenlui zo tegenwerken met dit soort belachelijke politieke plannenmakerij? Het erge is nog dat er geen enkel logisch argument is te verzinnen voor een cap van tachtig MB. De 'onderhandelingen' moeten ongeveer zo hebben geklonken: “Vijftig MB. Nee, te weinig? Honderd MB dan?" "Nee, te veel. Doe maar iets in het midden en dan naar boven afronden. Dan zijn de Hollanders ook blij.” “Per maand?” “Ben je betoeterd? Straks gaan mensen dat echt doen. Doe maar per jaar."

Twee weken geleden was ik een paar dagen in Berlijn. Daar kocht ik dagbundels van honderd MB bij mijn operator. Die waren bij ietwat ondergemiddeld gebruik steevast op aan het begin van de avond.

*) Auteur Erwin Boogert is journalist voor Emerce en werkt ook freelance. Hij herkent verlies-verlies-situaties als hij ze ziet.